توضیحات

موارد مصرف:

ریفلاکس معدی-مروی
کاهش خطر زخم معده ناشی از مصرف NSAIDs در بیماران پرخطر
ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به زخم دوازدهه (به عنوان بخشی از رژیم درمانی)

• درمان طولانی مدت ترشح بیش از حد اسید معده پاتولوژیک شامل سندرم زولینگر الیسون
• سوزش سرمعده

میزان مصرف:

بزرگسالان
روزانه به مدت 4 تا 8 هفته 20 تا 40 میلی گرم ترمیم آسیب ناشی از التهاب مری
روزانه 20 میلی گرم درمان نگهدارنده ترمیم آسیب ناشی از التهاب مری
روزانه به مدت 4 هفته 20 میلی گرم درمان ریفلاکس معده به مری علامت دار
روزانه تا حداکثر 6 ماه 20 تا 40 میلی گرم کاهش احتمال زخم معده ناشی از مصرف NSAIDs
روزانه به مدت 10 روز 40 میلی گرم ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری جهت کاهش احتمال عود زخم دوازدهه
روزی 2 بار 40 میلی گرم ترشح بیش از حد اسید معده پاتولوژیک شامل سندرم زولینگر الیسون
کودکان 1 ماه تا 1 سال
روزانه به مدت 6 هفته 2.5 میلی گرم 3 تا 5 کیلوگرم آسیب مری ناشی از ریفلاکس اسید معده به مری
5 میلی گرم 5 تا 7.5 کیلوگرم
10 میلی گرم 7.5 تا 12 کیلوگرم
روزانه به مدت 8 هفته 10 میلی گرم کمتر از 20 کیلوگرم ترمیم آسیب ناشی از التهاب مری
کودکان 1 تا 11 سال
روزانه به مدت حداکثر 8 هفته 10 میلی گرم درمان کوتاه مدت ریفلاکس معده به مری علامتدار
کودکان 12 تا 17 سال
روزانه به مدت 4 تا 8 هفته 20 تا 40 میلی گرم ترمیم آسیب ناشی از التهاب مری
روزانه به مدت 4 هفته 20 میلی گرم ریفلاکس معده به مری علامتدار
بارداري: رده C
شيردهي: احتمال ترشح اس امپرازول درشیرمادر وجود دارد، بنابراين مصرف آن در دوران شيردهي باید با احتیاط صورت گیرد.
نارسایی کبدی: دوز روزانه در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی شدید نباید از 20 میلی گرم بیشتر شود.

عوارض:

سردرد، اسهال، تهوع، نفخ، درد شکمی، یبوست خشکی دهان، خواب آلودگی، بازگشت غذا به مری، افزایش تعداد تنفس

مسمومیت:

به دنبال تشديد هر يک از علايم ذکر شده در بخش عوارض جانبي، با اورژانس تماس گرفته و به بيمارستان يا مراکز کنترل مسموميت مراجعه شود.
تداخلات دارویی:

استفاده همزمان اس امپرازول با آتازاناویر و نلفیناویر، به علت احتمال تاثیر در سطوح پلاسمایی این داروها، توصیه نمی شود.
در صورت استفاده همزمان ساکیناویر و اس امپرازول، با توجه به احتمال بروز سمیت، کاهش دوز ساکیناویر توصیه می شود.
اس امپرازول ممکن است با داروهایی که اسیدیته معده، فراهمی زیستی آنها را تغییر می دهد (مانند کتوکونازول، نمک های آهن، ارلوتینیب، دیگوکسین ومایکوفنولات موفتیل)، تداخل داشته باشد.
در صورت استفاده همزمان اس امپرازول و دیگوکسین، جهت جلوگیری از سمیت دیگوکسین، کنترل دقیق سطح دیگوکسین لازم است.
مهارکننده های CYP A43 و CYP 2C19 ممکن است باعث افزایش سطح اس امپرازول شوند.
اس امپرازول میزان متابولیت فعال کلوپیدوگرل را کاهش می دهد.
با توجه به امکان افزایش غلظت سیستمیک و متابولیت فعال سیلوستازول در صورت استفاده همزمان با اس امپرازول، کاهش دوز سیلوستازول مد نظر قرارگیرد.
اس امپرازول ممکن است سطوح سرمی تاکرولیموس و متوتروکسات را افزایش دهد.

خصوصیات و مکانیسم عمل:

اس امپرازول با مهار پمپ پروتون باعث کاهش ترشح اسید معده می شود.